THETA CLEAR CONGRES
Een experiment dat de wereld in zijn ban had: tomatenplanten van negen meter hoog en komkommers zo groot als watermeloenen waren over de hele wereld voorpaginanieuws. Maar wat die kranten wisten was nog niet de helft van wat het historische verhaal van L. Ron Hubbard’s experimenten met kassen, een doorbraak aangaande het leven zelf: hoe de fundamentele postulaten van voortbestaan en bezwijken met het leven zijn verweven en resulteren in het spel dat “slachtoffertje” genoemd wordt. Als gevolg van die doorbraak volgden nog meer ontdekkingen die de fundamentele redenen onthulden voor iemands postulaten over zelfvernietiging, en de oplossingen daarvoor – Communicatie Processen die het tijdspoor schoonveegden van kern-aberraties. Bovendien is het hier dat de toepassing een massale vorm aannam met de aankondiging van een nieuw type auditing die één auditor in staat stelde om honderden mensen of zelfs duizenden preclears tegelijk aan te pakken. Het is het middel voor het Clear maken op grote schaal en voor planetaire redding. En toch, hoe groots die ontwikkelingen ook waren, op de achtergrond daarvan speelde nog iets veel imposanters. Want hier is het historische congres waar Dhr. Hubbard voor het eerst aankondigde dat hij de beroemdste locatie in Scientology had aangekocht: Saint Hill Manor, East Grinstead, Sussex, Engeland.
Lees MeerMEER OVER THETA CLEAR CONGRES
Om door te gaan met leven vereist van iemand om de mysteries te begrijpen die hem tegenhouden. En het grootste mysterie van allemaal is het mysterie van: “Moet ik voortbestaan? Of moet ik bezwijken?”– L. Ron Hubbard
Het doel? Clearing. En niet slechts een persoon, maar honderden, zelfs duizenden - tegelijkertijd.
Het jaar was 1959. En hoewel de onderwerpen Dianetics en Scientology hun tiende jaar waren ingegaan, was L. Ron Hubbard een heel nieuw tijdperk aan het inluiden – een tijdperk dat letterlijk het beeld van Scientology voor altijd zou veranderen.
De ontwikkeling van de technologie had zich volledig ontwikkeld tot resultaten die Dhr. Hubbard sinds 1950 al probeerde te bewerkstelligen. Het Clear maken van mensen door andere auditors dan hijzelf was werkelijkheid geworden. Als gevolg daarvan was hij nu in staat zich te concentreren op de middelen om dat op grote schaal te doen. Toch was, zoals hij beschreef in een artikel in het voorjaar van 1959, “het Onderwerp Clearing” geen nieuw doel:
“Toen ik in 1950 ontdekte dat andere auditors behalve mijzelf dat niet voor elkaar konden krijgen, werd het mijn doel om:
1. Alle verschijnselen met betrekking tot het Clear maken van mensen te bestuderen;
2. Manieren te bestuderen om auditors te trainen dat werk te doen en;
3. De oorspronkelijke staat op grote schaal door auditors in het algemeen te laten bereiken op alle soorten cases.”
Eerst gaf hij, als bewijs dat de technologie zich inderdaad had ontwikkeld tot een heel precieze bruikbaarheid – sterker nog, tot een nieuw plateau – in april van 1959 de Speciale Hubbard Professionele Auditor Cursuslezingen om te dienen als de primaire leerstof voor de nieuwe Professionele Auditor Cursus.Die lezingen waren zo veelomvattend dat Ron Hubbard ze beschreef als “de fundamenten van de fundamenten”. En om te benadrukken dat de auditortechnologie zich had gestabiliseerd, kan gezegd worden dat die lezingen vandaag de dag nog steeds gelden als de basiscursus voor auditortraining.
Bovendien, en naast het feit dat hij dat als het permanente verslag opgetekend wilde hebben, had hij die nieuwe Professionele Auditor Cursus op dat moment nodig om auditors snel te trainen voor iets anders wat hij nu van plan was, namelijk het bovenstaande doel 3: clearing op grote schaal door auditors in het algemeen op alle soorten cases.
In feite was dat vereist voor de praktische aspecten van wereldwijde clearing. Wat betreft pure aantallen zou het nooit snel genoeg gaan als iedere persoon afzonderlijk Clear gemaakt zou moeten worden, ongeacht hoeveel auditors hij ook zou kunnen trainen. Waar Dhr. Hubbard naar op zoek was, was een methode van clearing die “snel, gemakkelijk en goedkoop” was, zodat iedereen dat zou kunnen doen.
De oplossing lag in coauditing, waarbij twee auditors een team vormen om elkaar te auditeren. Maar hoewel co-auditing al enige jaren had bestaan, was wat hij op het punt stond te ontketenen iets heel anders. Het volgde uit het feit dat alle co-auditing tot dat moment werd gedaan door teams van getrainde auditors. Als hij echter iedereen tot het niveau van een professionele auditor moest trainen voordat ze elkaar konden auditeren, zou er niets worden bereikt.
De oplossing? Dhr. Hubbard ontwikkelde een geheel nieuw type co-auditing, voor de beginnende auditor. Hij noemde het gemuilkorfde auditing aangezien de acties die de auditor mocht uitvoeren heel minimaal waren en daardoor weinig training vereisten. Maar dat was slechts de helft van de formule.
Toen hij auditors voor training bijeenriep voor de 6e Londense Theorie en Onderzoekscursus voor Gevorderden bracht hij iets naar voren waar ze nog nooit van hadden gehoord – de middelen voor één auditor om honderden, zelfs duizenden tegelijkertijd te auditeren. En geen groepsauditing met opdrachten die werden gegeven aan een hele zaal met mensen. In plaats daarvan een onbeperkt aantal nauwelijks getrainde co-auditors, die in feite door die ene getrainde auditor werden geauditeerd. Het behoorde feitelijk tot de vroegste vormen van auditing die ooit waren ontwikkeld, zoals hij die auditors van de 6e Londense Theorie en Onderzoekscursus voor Gevorderden vertelde:
“Dus wat is dit? Wat is dit? Je denkt dat dit nieuw is. Ja, ja, heel nieuw wat betreft de technologie, en opzienbarend nieuw in de doeltreffendheid ervan. Maar het is niet nieuw als idee. Want dit is de manier waarop ik een heleboel auditinguren leverde in 1946, ’47, ’48 en ’49.
Daarom is het idee dat één auditor een groot aantal teams begeleidt heel oud. Maar de methodologie waarmee het vandaag de dag gebeurt is heel nieuw.”
Ja, er was een heel “nieuwe methodologie” en het had alles te maken met het legendarische laatste element in deze periode van onderzoek. Want naast de persoonlijke training van auditors in Londen, had Dhr. Hubbard heel ergens anders onderzoek gedaan. En ondanks het feit dat scientologen in het algemeen hier niets van wisten, deed hij de wereld van de tuinbouw versteld staan met zijn broeikasexperimenten waar verbazingwekkende resultaten uit voortkwamen – tomaatplanten van zes meter hoog en komkommers die zo groot waren als watermeloenen. En hoewel in de pers krantenkoppen verschenen met “Dr. Hubbard’s Laboratorium uit het Atoomtijdperk” en het omschreven werd als “een ontdekking van immense betekenis voor alle tuiniers”, kenden die persmensen nog niet eens de helft van het verhaal.
Want dit was onderzoek dat veel dieper ging, met universele gevolgen. En wat het blootlegde waren de basispostulaten van voortbestaan en bezwijken, en hoe men een slachtoffer wordt.En toen volgden niet alleen de mechanische aspecten van waarom het leven bezwijkt, maar de processen om op grote schaal clearing te beginnen.
Bovendien was dit slechts het begin. Want hij had iets anders gezaaid dat weldra de kiem zou vormen voor een wereldwijde groei. En als het tot nu toe nog niet genoemd is, dan komt dat alleen maar omdat dat de manier was waarop hij het wilde.
Het toneel was het Shoreham Hotel in Washington op 4 juli 1959, waar het publiek een daverend applaus gaf in afwachting van iets waar ze geen weet van hadden. Waarop de lichten uitgingen, een foto op het scherm werd geprojecteerd en de nu onsterfelijke woorden van L. Ron Hubbard volgden: “En daar is Saint Hill”.
Gerelateerde items
|
6e Londense Theorie en Onderzoekscursus voor Gevorderden | Compact Disc | €190 |
